Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

Γροίκα κουμπάρε...

Γροίκα κουμπάρε…
Τον Βαγγέλη δεν τον σκότωσε η «ευαισθησία» του χαρακτήρα του και οι τραμπουκισμοί που υπέστη είναι αδύνατο να ερμηνευτούν από το στεγνό όρο «bullying». Ο Βαγγέλης ήταν ένα από τα σύγχρονα θύματα του φασισμού και της πατριαρχίας, των εξουσιαστικών δομών της κοινωνίας.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι διαιρέσεις με βάση το φύλο και την έκφρασή του έχουν ιεραρχικό και αξιολογικό χαρακτήρα, με την αρρενωπότητα να λαμβάνει τη θέση μίας κυρίαρχης αξίας. Στην Ελλάδα του Άνθιμου και της Χρυσής Αυγής, της Ανίτας Πάνια και του Θέμου Αναστασιάδη, των μπάτσων, του ρατσισμού, των βιασμών, του σεξισμού και της ομοφοβίας, στην Ελλάδα της εθνικής υπερηφάνειας, η κυρίαρχη αρρενωπότητα δεν είναι ανάγκη πάντα να εκφράζεται στην «ακραία» της μορφή για να μας καταπιέζει και να επιβάλλεται πάνω στα σώματά μας. Κι όταν εκφράζεται πράγματι στην «ακραία» της μορφή, οι πράξεις που «συγκλονίζουν» δεν είναι παρά προϊόν των κυρίαρχων διαιρέσεων, προϊόν μίας κυρίαρχης κουλτούρας, βαθειά ριζωμένης στους θεσμούς, τις αντιλήψεις και την καθημερινότητά μας. Μίας κουλτούρας που αναπαράγεται και διαιωνίζεται, εκτός των άλλων, και μέσα στο ελληνικό νοικοκυριό, με τα έμφυλα σύμβολα του πατριάρχη πατέρα και της σιωπηλής ηρωικής μάνας που θυσιάζεται και υπομένει.
Οι αναπαραστάσεις μας σε σχέση με τα φύλα και τις επιτελέσεις τους, λοιπόν, είναι αποτέλεσμα μιας διαπαιδαγώγησης πάνω στα κυρίαρχα πρότυπα. Και οι βασανιστές του Βαγγέλη, γέννημα θρέμμα αυτής της Ελλάδας, βρέθηκαν να επιτελούν το φύλο τους με βάση αυτά ακριβώς τα πρότυπα.  Ήταν κοινωνικά προετοιμασμένοι να περιφρουρήσουν την ετεροκανονικότητα, διασφαλίζοντας πως οι έμφυλες επιτελέσεις θα συμπίπτουν με τα «αντίστοιχα» σώματα. Με απλά λόγια: Είσαι άντρας, πρέπει να φέρεσαι σαν άντρας. «Πρέπει να δείχνεις και να φέρεσαι σαν Κρητικός. Να είσαι σκληρός άνδρας, όπως όλοι οι συντοπίτες σου». Ταυτόχρονα, επεδίωξαν να αναδείξουν το δικό τους κυρίαρχο ανδρισμό επιβαλλόμενοι, και άρα διαφοροποιούμενοι, σε αυτόν που συμβολίζει τη ρήξη με την μάτσο αρρενωπότητα του κρητικού λεβέντη.
Σε αυτό το πλαίσιο, οφείλουμε να διακρίνουμε και να καταγγείλουμε την υποκρισία ορισμένων αντιδράσεων για το χαμό του Βαγγέλη: τον πανελλήνιο θρήνο για το χαμό ενός «καλού παιδιού» από τους εκπροσώπους του έθνους, τα συστημικά ΜΜΕ, την εκκλησία του ομοφοβικού μίσους, το σχολείο των διακρίσεων και της κοινωνικής αναπαραγωγής, το μικροαστό φασίστα της γειτονιάς, τον καθημερινό οικογενειάρχη σεξιστή και όλων όσοι ενσωματώνουν τον κυρίαρχο λόγο.
Απαντάμε με τη συλλογικοποίηση για ένα αγώνα ενάντια στις κυρίαρχες αναπαραστάσεις και δομές, ενάντια στην πατριαρχία, την ομοφοβία και το φασιστικό μίσος.

Ή με το φασισμό ή με την ελευθερία… ή με την πατριαρχία ή με την απελευθέρωση!


*ένα κείμενο με αφορμή την "αυτοκτονία" του Βαγγέλη Γιακουμάκη
                                         

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου